15.Niespodzianka

Wszyyystkich niecierpliwych bardzo przepraszamy. Mam nadzieję że długość odpowiada.

  Maja

***

- Ginny! Pobudka!

- Gdzie się tak spieszymy? - zapytałam zaspana.

- Harry wygrał rozprawę, a ja dostałam pozwolenie na wyjazd.

- Come on! Jes, jes jes. - wyskoczyłam natychmiast z łóżka.

- Ginerwo Weasley, jak ty się wyrażasz.?

- A tak mi się wyrwało.

- W ciągu godziny masz zjeść śniadanie, spakować się, postawić bagaże pod drzwiami i tam czekać.

***

- Kochana Nora! - wykrzyknęła mama strzykając kościami po długiej podróży.

- Bez żadnych pań Black.

- Kochaneczki, rozpakujcie się. Coś jeszcze miałam powiedzieć...

- Pani chciała powiedzieć jak śpimy.

- Skąd wiedziałaś?

- Mamo - jęknęłam

- Dobrze, już. Hermiono  ty śpisz z Ginny w jej pakoju...
- ok

- ...Harry u bliźniaków a Ron u siebie. Zadowoleni?

- Moooże być - ziewnęłam.

- O 15 obiad. Nie spóźnić mi się.

Rozeszliśmy się według rozkładu. Otworzyłam drzwi mojego cudownego pokoju. Moją buzię jak i cały pokój zalewał ciepły słoneczny blask. Przebiegłam po mięciutkim dywanie i uchyliłam okno. Niewiedząc co najpierw przywitać rzuciłam się na moje łóżko. Takie bez sprężyn. Ogarnęłam się i rozejrzałam. Regał z książkami jest, kolekcja graczy Quidditcha jest.

- Ginny! Co ty tam robisz? - ojć.

- To co kazałaś.

- Trochę ciszej, dobrze? - pozostawiłam to pytanie bez odpowiedzi. Zaczęłam rozkładać ubrania. Po dwudziestu minutach ciężkiej pracy postanowiłam zajrzeć do Hermiony. Zapukałam.

- Proszę. - Weszłam, a dziewczyna podniosła głowę z nad książki do transmutacji z zeszłego roku.

- Już się rozpakowałaś?

- Nie mogłam. Ron zostawił swoje rzeczy w szafie.

- Co za głupek.

- Ginny, jak ty się wyrażasz?

- Nijak. Powinnaś mniej przebywać z moją mamą.

- Może pójdź po brata.

- Oczywiście jaśnie pani. - wyszłam zdenerwowana na dziewczynę nawet nie wiem za co. Drzwi były otwarte no oścież.

- Ron, Hermiona błaga cię o wyjęcie swoich ubrań z szafy.

- Co?!

- Nie powtórzę drugi raz. Idź do swojego pokoju. - Odwróciłam się na pięcie i wymaszerowałam nie wiedząc dlaczego jestem taka zdenerwowana.

***

- Ron z Hermioną! Na dół przepędzać gnomy z ogrodu. Za pół godziny schodzi reszta – zawołała mama. Mieliśmy właśnie poobiednią sjestę. Niewiedzieć czemu spojrzałam na kalendarz. Co tam się świeci na czerwono? Podeszłam bliżej. No jasne! Dwa dni temu były urodziny Harry’ego. Wyciągnęłam z pod szafy prezent. Malutką statuetkę przedstawiającą  Wiktora Kruma i poradnik do Quidditcha. Schowałam za plecami i pobiegłam na górę. Stuk! Stuk!

- Wejdź Ginny – skąd on mógł wiedzieć, że to ja.

- Harry, wszystkiego najlepszego z okazji urodzin – wystawiłam rękę z upominkiem. Już chciał go chwycić gdy zabrałam rękę z powrotem i zawołałam:

- Nie będzie tak łatwo! Złap mnie!

- Co? – zawołał z uśmiechem. Wybiegłam przez otwarte drzwi a on za mną. Skręciłam za dom i oparłam się o drzewo rosnące na środku ogródka. Podałam mu prezent i w jego uścisku pocałowałam w policzek. Życie jest piękne! Jednak cały ten urok przerwała mama:

- Dzieciaczki! Odgnamiać czas!

***

Kolejny tydzień wlókł się niemiłosiernie długo. Chłopcy ciągle gadali o poważnych, tajnych sprawach, Hermiona powtarzała lekcje a ja nudziłam się jak nigdy w życiu. Ożyło ono dopiero w poniedziałek, gdy przyjechali Fred i George. Była nawet wystarczająca liczba osób żebyśmy mogli grać w Quidditcha. Ja, Fred i Ron na Harry’ego, Hermionę i Georga. Przez dwa dni bawiliśmy się wspaniale…

„- Fred przynieś miotły! – wołał Ron

 - Poproś Georga, on to jest dopiero twardziel.

 - To ciebie poprosiła Tonks żebyś przeniósł szafę – wtórował George.

 - Bo bała się, że się po schodach nie wtoczę!

 - A ja postawiłem ją przed drzwiami, bo bym się w nich nie zmieścił.

 - Chłopcy, Harry już je przyniósł.

 - Co?! Szafy?

 - Nie głupolu! Miotły

 - Ha! Wiedziałem. To przez ciebie…

 - Przez ciebie ten chuderlak…” I tak dalej. Bliźniacy zawsze mają swoje plusy i minusy. Gra przebywała spokojniej, ale w wesołej atmosferze. W środę przyszła lista książek potrzebnych na ten rok:

Uczniowie czwartego roku powinni mieć:

Standardową księgę zaklęć (4 stopień)- Mirandy Goshawk

Historia Hogwartu- Katherin Machn

Eliksiry na zielono- Roya Dotteda

Podróże ze stworami- Gerdy McHowwa

Sennik (cz. 4)- Korna Luwry

Czarna magia Obrona- Gilberta Dlinkharda

Jak rozmawiać z Trollami- Susan Towler

Nikome światła- Bicka Drew

Mama obiecała nam, że pójdziemy w najbliższy czwartek. Czyli jutro. Nigdy nie była tak zdecydowana. Pewnie to dzięki Ronowi i Hermionie. Zostali mianowani prefektami Gryffindoru. Nikt z nas nie wie co strzeliło do głowy Dumbledorowi, że nie wybrał idealnego Harry’ego. Zasnęłam pewna że rano odznaki nie będzie.